Σκέψεις και απόψεις με αφορμή το ιδρυτικό 1ο συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ

Με αφορμή το ιδρυτικό 1ο συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ κατατίθενται ορισμένες σκέψεις και απόψεις σχετικά με ζητήματα που έχουν ένα γενικότερο ενδιαφέρον, που ξεπερνάει τα εσωκομματικά πλαίσια.
  1. Η συνολική εκτίμηση για την πορεία του ΣΥΡΙΖΑ ως αξιωματική αντιπολίτευση, είναι αναμφισβήτητα θετική.  Κινήθηκε με επιτυχία αποφεύγοντας και τη Σκύλα του καιροσκοπισμού και της υπόκλισης στο κάθε φορά «εφικτό», καθώς και τη Χάρυβδη του τυχοδιωκτισμού και της αγνόησης των πραγματικών δυνατοτήτων και συσχετισμών.
  2. Περνάμε από τον ΣΥΡΙΖΑ των συνιστωσών  στον ΣΥΡΙΖΑ των μελών.  Μετά τη μεγάλη εκλογική ενίσχυση του ΣΥΡΙΖΑ ΕΚΜ στις εκλογές του 2012 και την εκτόξευση του στο 27%, ετέθη ζήτημα μετεξέλιξης της πολιτικής συμμαχίας σε ενιαίο πολυτασικό κόμμα.  Θεωρώ ώριμη εξέλιξη τη δημιουργία του νέου ΣΥΡΙΖΑ, με μέλη ισότιμα,  με αντιστοίχιση «ένα μέλος-μία ψήφος» και χωρίς μικρότερα κόμματα – συνιστώσες  εντός  του ενιαίου κόμματος.  Στο ενιαίο πολυτασικό κόμμα που δημιουργούμε, η έμφαση είναι στο «ενιαίο», με απόλυτη εξασφάλιση του πλουραλισμού των απόψεων και του σεβασμού στη διαφορετικότητα.
  3. Στον πυρήνα του προγραμματικού πλαισίου του ΣΥΡΙΖΑ ΕΚΜ περιλαμβάνεται η αναδιαπραγμάτευση του χρέους.  Η αναδιαπραγμάτευση δεν είναι ένας εύκολος στόχος.  Δεν θα μας την προσφέρουν αμαχητί οι δανειστές – κράτη.  Ταυτόχρονα δεν προτείνουμε αναδιαπραγμάτευση του χρέους «για τα μάτια του κόσμου», ενώ ξέρουμε εξ’ ορισμού ότι θα την αρνηθούν οι δανειστές.  Με νωπή τη λαϊκή εντολή ο ΣΥΡΙΖΑ μπορεί να τους αναγκάσει να διαπραγματευθούν.  Ιδιαίτερα αν γνωρίζουν-και θα το έχουμε κάνει σαφές- ότι θα αποκρούσουμε εκβιασμούς και απειλές μέχρι το τέλος.  Ακόμα και αν μας απειλήσουν με διακοπή της χρηματοδότησης, η κυβέρνηση της Αριστεράς δεν θα κάνει πίσω.  Αν πραγματοποιήσουν την απειλή τους και διακόψουν την χρηματοδότηση, η χώρα μας θα σταματήσει την πληρωμή των τοκοχρεολυσίων και θα προχωρήσει με βάση τα κρατικά έσοδα και τις αντίστοιχες δαπάνες, με προτεραιότητα τις λαϊκές ανάγκες.
  4. Ο ΣΥΡΙΖΑ ΕΚΜ έχει ως σταθερή επιλογή την παραμονή της  χώρας στο ευρώ σε πλήρη συνάρτηση με την ανατροπή των μνημονιακών πολιτικών υφεσιακής λιτότητας στην Ελλάδα και γενικότερα.  Η θέση αυτή μας τοποθετεί στον αντίποδα όλων των μνημονιακών κυβερνήσεων της τελευταίας τριετίας, καθώς και όλων των απόψεων που θεωρούν ότι η επιστροφή στη δραχμή συνιστά βασική προϋπόθεση για την απόκρουση των πολιτικών του μνημονίου.  Γενικότερα θεωρούμε ότι η δογματική εμμονή στο όποιο νόμισμα ως τη λυδία λίθο για την αξιολόγηση των προτεινόμενων πολιτικών διεξόδου από την κρίση, είναι  λανθασμένη.  Δεν έχουμε καμιά αυταπάτη για το ποιοι θα ωφεληθούν από την επιστροφή στη δραχμή, αλλά και δεν υποκλινόμαστε στις όποιες θυσίες ζητάει η τρόικα στο όνομα της παραμονής στο ευρώ.
  5. Θεωρώ ότι το σύνθημα «η ευρωζώνη δεν μεταρρυθμίζεται, αλλά μόνο ανατρέπεται» εκφράζει μια βαθειά ηττοπάθεια και μοιρολατρία.  Η υποστηρικτές του, χωρίς ίσως να το συνειδητοποιούν, υποβαθμίζουν μέχρι εξαφάνισης τη δυνατότητα των λαών με την πάλη τους να αλλάξουν τα πράγματα.  Να αλλάξουν τους σημερινούς συσχετισμούς στην Ε.Ε. και να αλλάξουν τις κυρίαρχες πολιτικές σε θετική κατεύθυνση.
  6. Πλατιά κοινωνική συμμαχία μισθωτών εργαζομένων, μεσαίων στρωμάτων, αυτοαπασχολούμενων, ανθρώπων του πολιτισμού, καθώς και συγκρότηση ενός ισχυρού πολιτικού ρεύματος φιλολαϊκής διεξόδου από την κρίση, είναι οι δύο βασικές προϋποθέσεις για να σταματήσει η καταστροφή της  χώρας, για να προχωρήσει η δημοκρατική ανατροπή των μνημονιακών κυβερνήσεων και να αναδειχθεί μετά από εκλογές μια κυβέρνηση κοινωνικής σωτηρίας, μια κυβέρνηση με κορμό τον ΣΥΡΙΖΑ, μια κυβέρνηση Αριστεράς.  Ο ΣΥΡΙΖΑ θα μπορέσει να υπηρετήσει τα λαϊκά συμφέροντα- και από κυβερνητικές θέσεις- αν συντονίζει στο μέγιστο δυνατό βαθμό στο πολιτικό επίπεδο τα βήματα του και τις δράσεις του με όλες τις δυνάμεις-συλλογικότητες και πρόσωπα- που είναι διατεθειμένες με ειλικρίνεια και σταθερότητα να στηρίξουν μια πολιτική αντιμνημονιακή, αντινεοφιλελεύθερη, προοδευτική, μια πολιτική κοινωνικής δικαιοσύνης, αλληλεγγύης και δημοκρατίας.